Pokrajine

Kako je bračnom paru Makivić oteta nekretnina u Osijeku

Sud koji priznaje falsifikate

Iako je policija službeno utvrdila da je suprotna strana u sporu koristila falsifikovane potpise Makivića na krivotvorenom kupoprodajnom ugovoru za kuću, Opštinskom sudu u Osijeku to nije bilo dovoljno da im vrati imovinu

Slučaj Nikole i Ljiljane Makivić iz Dalja potvrđuje da pravda osim što je sporna, zna biti i nedostižna. Već trinaest godina traje sudski proces kojim ovi nekadašnji Osječani pokušavaju doći u posed svoje imovine oduzete u ratu. Iako je dokazano da se njihov sugrađanin, kome je ovaj bračni par iznajmio, a kasnije i prodao izdvojen poslovni prostor, uknjižio i na ostatak kuće na osnovu falsifikovanog kupoprodajnog ugovora, sudovima to nije bilo dovoljno, pa su presude bile malo u korist jedne, malo u korist druge strane. Sudski postupak se posle žalbi selio sa prvostepenog na drugostepeni sud i obratno.

Ugovorena najamnina

Nakon poslednje, za njih nepovoljne presude od 15. aprila ove godine, Makivići su pored žalbe osječkom Opštinskom sudu, uputili i predlog Vrhovnom sudu tražeći zaštitu prava na suđenje u razumnom roku, te zahtev za isplatu novčane satisfakcije u iznosu od 200.000 kuna. Premalen je to iznos da bi nadoknadio troškove koje su imali tokom sudskog procesa, a o šteti koju dve decenije trpe zbog nekorištenja svoje imovine na atraktivnoj osječkoj lokaciji da se i ne govori.

Kuću u Vinkovačkoj 43 u Osijeku Nikola i Ljiljana nasledili su 1990. godine, a budući da u njoj nisu nameravali odmah stanovati, odlučili su da jedan deo preurede u poslovni prostor. Naime, ranija vlasnica već je bila prodala jednu prostoriju do ulice za lokal zbog čega je Nikola pomislio da bi to bila isplativa investicija.

– Pribavio sam i platio svu dokumentaciju za pretvaranje dela stambenog u poslovni prostor, ali nisam imao novca za njegovu adaptaciju. Tada sam preko jedne agencije stupio u kontakt sa Mijom Kneževićem, s kojim sam napravio ugovor o najmu lokala na pet godina za 900 maraka mesečno, s tim da sav uloženi novac bude odbijen od najamnine. Izračunali smo da bi besplatan zakup bio od februara 1991. do oktobra 1992. godine – priča ovaj 68-godišnjak.

U međuvremenu se dogodio rat zbog kojeg su Makivići napustili Osijek. Lokal sa spremištem, ukupne površine 35 kvadratnih metara, u kome je otvorena poljoprivredna apoteka, Knežević je nastavio da koristi.

– Početkom 1994. godine, preko nekih zajedničkih prijatelja kontaktirao me kako bi se dogovorili oko daljnjeg korištenja iznajmljenog poslovnog prostora. Nudio sam na prodaju čitavu kuću, ali on je bio zainteresovan samo za lokal za koji mi je ponudio 15.000 nemačkih maraka – seća se Nikola Makivić i dodaje da je uz posredovanje agencije ABM iz Beograda, čije je predstavnike opunomoćio, isplata dogovorenog iznosa obavljena u mađarskom gradu Baji.

Potpisi ipak krivotvoreni

– Mi smo prvo u Beogradu napravili i potpisali predugovor, u kome nije bila navedena kvadratura poslovnog prostora niti broj čestice. Bilo je dogovoreno da Knežević te podatke popuni, potpiše ugovor i vrati natrag. Ali to se nije dogodilo – priča naš sagovornik.

Nakon što su se posle mirne reintegracije 1997. godine Makivići vratili u Osijek, bili su šokirani saznanjem da još od 1995. godine nisu vlasnici ostatka kuće. Zatražili su obnovu sudskog postupka kojim su se Kneževićevi sinovi upisali kao vlasnici u zemljišne knjige, i to na osnovu kupoprodajnog ugovora datiranog na 20. jul 1991. godine, za koji je kasnije utvrđeno da je krivotvoren.

U tom su ugovoru kao predmet kupoprodaje pobrojane sve prostorije u kući, uključujući i tavan koji je Knežević kasnije takođe pretvorio u poslovni prostor, sveukupne površine oko 180 četvornih metara. Knežević je na sudu izjavio da mu je Makivić još 1991. prodao svoje vlasništvo za 30.000 nemačkih maraka, da je u adaptaciju objekta uložio 15.000 maraka i da je 1994. otišao u Mađarsku da isplati preostalih 15.000 maraka. Bilo je i drugih apsurdnih tvrdnji i kontradiktornih izjava, koje su navedene i u poslednjoj presudi, ali one, sudeći po završnom slovu, nisu koristile našim sagovornicima. Makivići su tokom suđenja pristali i na mirenje, odnosno vansudsku nagodbu, ali kažu da Knežević nije hteo ponuditi niti jednu kunu za ostatak kuće.

– Na suđenju je sve išlo kako treba do prvog grafološkog veštačenja, kojim je utvrđeno da su potpisi na ugovoru naši, iako nisu bili. Tada gubimo kuću i dobivamo presudu da moramo platiti sudske troškove, čak i porez na promet, jer je u tom lažnom ugovoru bilo navedeno da ga plaća prodavac. Nekako sam se izvukao od plaćanja svega toga i podneo zahtev za reviziju sudskog postupka – priča Nikola, prisećajući se kako je istražujući preklopio potvrdu za navodno primljenih 30.000 maraka i sporni ugovor, te došao do zaključka da su potpisi identični, kao da su preslikani, što stručnjaci tvrde da je nemoguće postići kod potpisivanja.

S tim saznanjem obratio se policiji koja je potvrdila da su sumnje osnovane te je za grafološko veštačenje, a potom i nadveštačenje, angažovala stručnjake iz Zagreba, koji su utvrdili da su potpisi dvoje supružnika krivotvoreni kopiranjem.

Krivična prijava

Nakon što je utvrđeno da se radi o falsifikatu, policija je podnela krivičnu prijavu, međutim u tom postupku nije se moglo utvrditi ko je krivotvorio potpise, tako da su Kneževići oslobođeni optužbe.

– Meni je bilo važno što je dokazano da je ugovor krivotvoren, da kao takav više ne važi i da se meni vraća kuća – objašnjava Makivić dodajući kako je ubrzo usledila presuda u njegovu korist.

Ali, ta sreća nije dugo trajala. Naime, druga je strana iskoristila mogućnost žalbe, koja je prihvaćena i sudska trakavica se nastavila. Uprkos činjenici da su Kneževići pravo vlasništva stekli na osnovu falsifikata, sud im u nastavku daje za pravo, ali sada na osnovu nadvodnog ugovora iz aprila 1994. godine, koji ne sadrži ni datum sastavljanja, ni opis katastarske čestice i nekretnine, niti kupoprodajnu cenu. Zanimljivo je da su taj ugovor Kneževići na sudu također sve vreme osporavali što se može iščitati iz obimne sudske dokumentacije. Premda naš sagovornik poseduje glavni projekat iz koga se jasno vidi šta je stambeni a šta poslovni prostor, sud kao poslovni prostor tretira čitavu nekretninu koju je Knežević tako i preuredio, ali ne i legalizovao budući da stanje na terenu još uvek ne odgovara knjižnom stanju. Sud smatra da je postojala namera Makivića da prodaju svoje vlasništvo Kneževiću i da ostale prostorije u kući nisu mogle biti samostalne celine, već pripadajući deo. Zaprepašteni takvom presudom, Makivići su pali u očaj.

– Više ne vidimo kraja svemu, nemamo više snage, a i zdravlje nam je narušeno – kaže Ljiljana i dodaje kako se ipak nada da će dočekati pravdu.

Dragana Bošnjak

• 
  

Svečanosti za dan istočnoslavonske opštine

235 godina školstva u Trpinji

“To je značajan jubilej ne samo za našu školu i naše mesto, već i za širu društvenu zajednicu”, istakao je direktor škole Gojko Aleksić, dodajući da su iz trpinjske kolevke izrasli mnogi obrazovani ljudi

U Trpinji je 28. juna obeležen Dan opštine – Vidovdan, koji je ujedno i opštinska krsna slava. Nakon verskog obreda koji su održali sveštenici iz nekoliko trpinjskih naselja, skupu se obratio načelnik Opštine Miroslav Palić, koji je govorio o rezultatima u proteklih godinu dana, pohvalivši rad opštinskih službi, komunalnog preduzeća, predškolskih ustanova i kulturnih, sportskih i drugih udruženja koja deluju na području opštine.

Nezaposlenost je kao i u drugim sredinama najveći problem. Od oko 6.000 stanovnika, zaposlenih je svega 500. Opština u skladu sa svojim mogućnostima pomaže rad svih kulturnih i sportskih udruženja koja uprkos skromnim sredstvima postižu zapažene rezultate, poput KUD-a “Ljubomir Ratić Bubo” iz Vere koji je na evropskoj smotri folklora osvojio bronzanu plaketu, te fudbalera trpinjskog “Sinđelića” i petlića “Borca” iz Bobote koji su, svako u svojoj konkurenciji, osvojili prva mesta.

Udruženje žena Trpinja je povodom Dana opštine organizovalo takmičenje za najlepše uređeno dvorište. Umetničkim slikama sa poslednje likovne kolonije održane na Vidovdanskom saboru u Boboti nagrađeni su Danica Verčević, Zoran Jakšić i Bojka Miković.

U okviru Dana opštine obeležen je i značajni jubilej – 235 godina školstva u Trpinji. Tim povodom je u školskom dvorištu održana priredba koju su pripremili učenici i nastavnici škole.

– 235 godina školstva je značajan jubilej ne samo za našu školu i naše mesto, već i za širu društvenu zajednicu – istakao je direktor škole Gojko Aleksić, dodajući da su iz trpinjske kolevke izrasli mnogi obrazovani ljudi, a među njima i poznate ličnosti kao što je Josif Milovuk, osnivač Matice srpske.

Osnovnu školu u Trpinji, u kojoj se nastava provodi na srpskom jeziku i ćiriličnom pismu, danas pohađa 106 učenika.

Tri decenije uspeha

Povodom Dana opštine Trpinja, u Boboti, jednom od sedam opštinskih naselja, održan je trodnevni Vidovdanski sabor. Osim likovne kolonije, drugog dana manifestacije posetiocima su se predstavile zanatlije, a svoje umeće pokazali su i članovi Dobrovoljnog vatrogasnog društva. Uveče je održana dramska predstava “Zmaj golubijeg srca” u izvođenju dečje dramske grupe “Prosvjetinog” pododbora u Gabošu. Poslednji saborski program bilo je folklorno veče. Organizatori manifestacije, koja ove godine slavi 30-godišnji jubilej, su Kulturno umetničko društvo “Đoko Patković” i pododbor SKD-a “Prosvjeta”.

– Navršilo se tri decenije rada našeg društva što je veliki uspeh, ali ono što je najbitnije jeste da smo na okupu. Kroz te godine bilo je i uspona i padova, ali sve u svemu, zadovoljni smo. U početku je sabor trajao jedan dan, a onda smo ga proširili na tri dana kako bismo obuhvatili što više različitih sadržaja. Prezadovoljni smo što su nam se svi gosti odazvali i na taj način doprineli proslavi za nas značajnog jubileja – kaže predsednik bobotskog KUD-a Svetislav Mikerević i dodaje kako društvo koje broji stotinjak članova godišnje nastupa na tridesetak programa u Hrvatskoj i inostranstvu.

D. Bošnjak

Obilježen pravoslavni praznik Vidovdan

Svečano od Slavonije do Dalmacije

Srpska pravoslavna parohija u mestu Tenji kod Osijeka već sedmu godinu “Vidovdanskim svečanostima u Tenji” proslavlja ovaj praznik. U Tenji je, kao i u svim hramovima Eparhije osečkopoljske i baranjske, služena sveta liturgija i pomen svim postradalim “za veru i otadžbinu, za krst časni i slobodu zlatnu”, od Kosovskog boja do danas, da bi u poslepodnevnim časovima bila održana Vidovdanska beseda. U prisustvu Njegovog preosveštenstva g. Lukijana i vernog naroda tenjske parohije, ove godine je besedio prota-stavrofor Dušan Kolundžić.

U kulturno-umetničkom programu učestvovali su Crkveno pevačko društvo Sveta Petka iz Vukovara pod vodstvom protojereja-stavrofora Jovana Radivojevića, zatim guslar Milan Mrdović iz Beograda i Nikolina Kovačević, učenica muzičke Gimnazije u Beogradu koja je otpevala nekoliko etno pesama.

Na kraju je episkop Lukijan pozdravio sve učesnike programa i prisutne vernike. Domaćin i organizator svečanosti, protonamesnik Miljen Ilić, paroh tenjski, dodelio je učesnicima i sponzorima “Vidovdanskih svečanosti” zahvalnice i čestitao praznik Vidovdan.

Tradicionalno obilježavanje Vidovdana i upriličeno je i u manastiru Sv. Lazarice na Dalmatinskom Kosovu, gdje je svetu arhijerejsku liturgiju služilo Njegovo preosveštenstvo episkop dalmatinski g. Fotije. Vladika Fotije je osvetio slavski kolač i koljivo, poslije čega je izvršen i trokratni ophod oko crkve.

Obilježavanje Vidovdana pred nekoliko stotina posjetilaca upotpunio je kulturno-umjetnički program u organizaciji SKD-a “Prosvjeta” iz Knina, tokom kojeg se posebno izdvojio nastup KUD-a “Drvar” koji je izveo splet narodnih pjesama i igara.

Info-služba EOSPiB / P. Azap, P. Arbutina

Ćirilica opet na meti vukovarskog HSP-a dr Ante Starčević

Pravaši u panici zbog popisa stanovništva

HSP-ovci očito žele izbrisati ćirilicu iz gradskog statuta pre zvaničnih rezultata popisa stanovništva, jer se boje da je pripadnika srpske nacionalne manjine u gradu više od brojke potrebne za ostvarivanje određenih prava

Vukovarski HSP dr Ante Starčević pokušao je na poslednjoj sednici Gradskog veća da uz izmene i dopune gradskog statuta koje se odnose na usklađivanje sa Zakonom o referendumu, progura izmene i dopune članka 61 koji predviđa upotrebu srpskog jezika i ćiriličnog pisma u službenoj komunikaciji u javnim poslovima iz samoupravnog delokruga grada.

Uz predloženi amandman kojim su nameravali izbrisati ćirilicu iz gradskog statuta s obrazloženjem da su druge nacionalne manjine u gradu diskriminisane u odnosu na srpsku,  pravaši su priložili i pisanu podršku koordinacije udruženja proisteklih iz Domovinskog rata, u kojoj predstavnici desetak udruženja navode, između ostalog, kako srpski jezik “omalovažava žrtve rata”.

Propao pokušaj

Sve je završilo na pokušaju, jer su se osim pet SDSS-ovaca, tome usprotivili i većnici SDP-a, koji žele pričekati službene rezultate najnovijeg popisa stanovništva, kako je to više puta prošle godine tokom afere oko ćirilice i potpisivanja peticije protiv srpskog jezika i pisma istakao vukovarski gradonačelnik Željko Sabo. Podršku vukovarskom trojcu iz HSP-a Ruže Tomašić pružio je jedino njihov bivši koalicioni partner HDZ, koji sa sadašnjih devet većnika, za razliku od SDP-ovih 13, više nije u prilici da odlučuje, tako da je akcija koju su pravaši nameravali provesti pala u vodu.

– Uspeli smo da obezbedimo većinu i sprečili da se uopšte glasa o tome. Mislim da bi to bila jedna velika sramota i za grad i za županiju, pa i za državu – kaže Dragan Crnogorac, gradski većnik, dodajući kako je Srbima u Vukovaru ipak poslana jasna poruka.

Iako je i sam HSP dr Ante Starčević nakon lokalnih izbora 2009. godine sa svoja dva većnika prevagnuo kod donošenja statuta koji sadrži i sporni članak, pruživši tada podršku HDZ-u i SDSS-u, a uskrativši je SDP-u, vreme koje je usledilo proteklo je u kajanju zbog učinjenog i nastojanjima da taj svoj potez ispravi.

Posle februarskih prevremenih lokalnih izbora u gradu na Dunavu i Vuki, odnos snaga se promenio, pa su se na jednu stranu svrstali SDP i HSP, a na drugoj su ostali HDZ i SDSS. Rezultat tada uspostavljene crveno-crne koalicije bio je predsednik veća Tomislav Džanak iz redova starčevićanaca, koji od tada na sve moguće načine pokušavaju aktualizovati “problem ćirilice” i staviti je na dnevni red. Ovoga puta požurili su to učiniti pre zvaničnih rezultata popisa stanovništva, jer se spekuliše da je pripadnika srpske nacionalne manjine u gradu i više od trećine potrebne za ostvarivanje određenih manjinskih prava. Za svoj naum zatražili su podršku i HDZ-a i SDP-a, a budući da je potonja izostala, pravaši su najavili prekid saradnje sa svojim dojučerašnjim partnerima.

– Smatramo da saradnja s većnicima SDP-a od ove sednice više ne postoji. Prepuštamo SDP-u da pokuša stvoriti novu većinu unutar Gradskog veća – kaže se u saopštenju za javnost HSP-a dr Ante Starčević i dodaje da će njihovi većnici ubuduće glasati po svojoj savesti. Pravaši u saopštenju još navode kako su zgroženi reakcijom dogradonačelnika Dejana Drakulića i njegovih stranačkih kolega koji su ih prozvali za govor mržnje, ističući da su te optužbe neprihvatljive.

Ko je zgroženiji?

U SDSS-u smatraju da imaju više razloga za zgroženost, jer se prava pripadnika srpske nacionalne manjine, premda ugrađena u statut, uopšte ne primenjuju. Predsednik kluba većnika SDSS-a Srđan Milaković uputio je dopis predsedniku Gradskog veća Tomislavu Džanku sa zahtevom da mu se materijali za sednice veća dostavljaju na srpskom jeziku i ćiriličnom pismu što je u skladu s gradskim statutom, no ovaj mu je na poslednjoj sednici jasno kazao da se to neće dogoditi dok god je on predsednik veća. Nakon što je Milaković upozorio da se time krši statut, Džanak ga je drsko uputio da se žali u zakonskim okvirima. Iako je sporni članak zapravo mrtvo slovo na papiru jer se uopšte ne primenjuje, pokazalo se da i kao takav nekima smeta. Kako će se dalje odvijati situacija u Vukovaru, čini se da ne znaju ni sami akteri ove priče.

U HSP-u dr Ante Starčević skloni su promenama mišljenja i raspoloženja, čemu u prilog govori i nedavni slučaj kada je predsednik veća Tomislav Džanak prilikom boravka aktivista REKOM-a u Vukovaru prvo potpisao inicijativu za REKOM, potom nakon negativnih reakcija svoje stranke i dela većinom desničarske javnosti to negirao, da bi se na kraju pravdao kako nije znao šta potpisuje. Posle svega, nije mu preostalo ništa drugo već da svoje stranačke dužnosti stavi na raspolaganje, međutim stranačke kolege su mu uz kritike ipak dale i podršku, koja ga je izgleda osnažila u novom pohodu na ćirilicu. D. Bošnjak

Krivična prijava zbog uništavanja kulturnog dobra na Petrovoj gori

SNV prijavio pljačkaše spomenika

Iako je Bakićev spomenik i prije bio devastiran, a sa njega skidane ploče, od septembra 2010. do maja ove godine pojačao se tempo krađe ploča, koje nestaju svakih nekoliko dana

Srpsko narodno vijeće podnijelo je krajem juna općinskom državnom odvjetništvu u Karlovcu krivičnu prijavu protiv nepoznatih počinilaca koji oštećuju spomenik Petrovac u Spomen-području Petrova gora, rad kipara Vojina Bakića podignut 1981, a koji se posljednjih mjeseci intenzivno devastira.

– U prijavi smo naveli da grupe nepoznatih počinilaca, prema informacijama koje imamo u SNV-u, intenzivno od septembra 2010. sa spomenika skidaju ploče od nehrđajućeg čelika, odnosno lima – kaže pravnik u SNV-u Boris Milošević. Iako je spomenik i prije bio devastiran, a sa njega skidane ploče, od septembra 2010. do maja ove godine pojačao se tempo krađe ploča, koje nestaju svakih nekoliko dana.

– Procijenili smo da je u navedenom periodu skinuto preko 1.000 kvadratnih metara metalnih ploča – kaže Milošević i dodaje da je vrijednost nehrđajućeg čelika na tržištu sekundarnih metalnih sirovina posljednjih nekoliko mjeseci u porastu, što lako može objasniti pojačanu aktivnost devastacije spomenika.

– Osim krađe metalnih ploča, s prilaza spomeniku skidaju se i kradu mramorne ploče, kojih je također ukradeno preko stotinjak kvadrata i čija je vrijednost neutvrđena – rekao je Milošević.

Prema Zakonu o zaštiti i očuvanju kulturnih dobara, spomenik Petrovac je nepokretno kulturno dobro i u Ministarstvu kulture se vodi kao zaštićena historijska cjelina koja je u vlasništvu Hrvatske. Zbog toga krađa ploča od nehrđajućeg čelika i daljnja devastacija spomenika predstavljaju zločin prema kulturnom nasljeđu Hrvatske i direktno oštećenje državnog budžeta s obzirom na to da troškove očuvanja, održavanja i provođenja mjera tehničke zaštite snosi vlasnik, odnosno država.

O krađama ploča sa spomenika i njegovoj devastaciji više puta su obavještavani lokalni nadležni organi MUP-a, Ministarstvo kulture i Općina Vojnić, koja je i sama upozoravala na krađe.

Nenad Jovanović

Nakon kulturnog Multimedija festivala u Vrginmostu

Optimizam ponovno stanuje u Vrginmostu

Tokom trodnevnog festivala, oko 800 posjetilaca moglo je uživati u raznovrsnom programu kazališnih predstava, konjaničkih igara, filmskih projekcija, neizbježnog nogometnog turnira i sajma tradicionalnih proizvoda

Iz teške životne svakodnevnice Vrginmost se izdigao tokom tri junska dana i postao centar kulturnih dešavanja po uzoru na velike gradove koji održavaju ljetne festivale. Jedan takve vrste, pod nazivom Multimedija festival (MMF), održan je pod direktorskom palicom glumca HNK-a Dušana Bućana, porijeklom sa Korduna. Prvo izdanje MMF-a okupilo je velika glumačka imena, kao što su Danko Ljuština, Milan Pleština, Žarko Potočnjak, Vlasta Ramljak, Zlatan Zuhrić Zuhra, Enis Bešlagić, Boris Mirković i drugi.

Festival je otvoren humorističnom predstavom “Od E do Z”, a zatvoren koncertom Psihomodo popa. Tokom trodnevnog trajanja, oko 800 posjetilaca moglo je uživati u raznovrsnom programu kazališnih predstava, konjaničkih igara, filmskih projekcija, neizbježnog nogometnog turnira i sajma tradicionalnih proizvoda.

Hrvatsko narodno kazalište Kordunašima se predstavilo predstavom “Čaruga”, a Zagrebačko kazalište lutaka “Umišljenom mišicom”. Među brojnim filmskim naslovima, na repertoaru se izdvojio film Danila Šerbedžije “72 dana”, dok je poseban interes publike vladao za viteške igre, kao što je gađanje mete lukom i strijelom u galopu.

– Do sada smo rješavali brojne infrastrukturne i socijalne probleme naše zajednice i uspjeli smo poboljšati komunalne usluge građana i popraviti sliku naše općine koja je godinama bila zapuštena. U ostvarivanju tih egzistencijalnih uslova rada zapostavili smo kulturni život našeg mjesta i to se pitanje nametnulo samo po sebi. Srećom, imamo Dušana Bućana, naše gore list, koji ima neizmjernu volju, snagu i želju da nam pomogne i da napravimo od našeg Vrginmosta lijepo i pristojno mjesto za življenje – ističe načelnik Općine Vrginmost Branko Jovičić, koja je i financirala cijeli ovaj pilot-projekt.

– Bio je to hrabar iskorak, jer su se do sada sva društvena okupljanja i kulturna dešavanja vezivala uz folklorne aktivnosti, zborovanja pod šatorom, jelo i piće, a MMF je nešto sasvim novo i drugačije, nešto urbano i naši su mještani odlično prihvatili ovakav vid okupljanja – napominje Branko Jovičić.

– Vrginmost se probudio iz svog sumornog življenja. Iako su neki bili skeptični, ljudi su odličnim odazivom pokazali velik interes i jasno rekli da su željni kazališta, koncerata, zdravog i tradicionalnog sporta. Vrginmost se pokazao kao dobar domaćin, ali i da posjeduje kapacitete i mogućnosti da iznese jedan takav projekt. Sa MMF-a svi su otišli s osmijehom na licu i s puno pozitivne energije, što daje dodatnu motivaciju i poticaj da dalje radimo na otvaranju vrata kulture u Vrginmostu. Nadamo se da ćemo od MMF-a uspjeti izgraditi brend prepoznatljiv za Vrginmost, mjesto kvalitetnog življenja, kakvo je nekada bilo i kakvo može i mora biti – poručuje Dušan Bućan.

Već za ovu jesen planira nove kulturne aktivnosti i rad s najmlađima kako bi kraju, gdje je provodio najljepše dane djetinjstva i gdje dan-danas rado svraća, vratio boje optimizma i boljeg života.

Paulina Arbutina

Stogodnjak (66)

8. 7. – 15. 7. 1911: zauzimanjem predstavnika srpske inteligencije u Bjelovaru pri kraju je gradnja “Srpskog doma” u tom gradu. Međutim, za sam završetak objekta ponestalo je novca, pa se pozivaju pojedinci i ustanove da svojim dobrovoljnim prilozima potpomognu završetak gradnje. Neka srpska glasila posebno osuđuju srpske novčane zavode u Hrvatskoj i Slavoniji koji nisu pokazali nikakav interes u pružanju financijske pomoći. “Oni mogu a i trebali bi da su prvi pomagači svima, koji rade kao bjelovarski Srbi na zdravom kulturno-prosvjetnom i nacionalnom podizanju našeg naroda. Isto tako trebale bi bar i sve imućnije srpske crkvene općine, da priteknu u pomoć ovakvom radu, koji ide za jačanjem narodne snage naše…”

 

* Poznati srpski glumac Ljubo Stanojević nastupio je u ulozi Otela i Edipa na zagrebačkim kazališnim daskama. Novinske su kritike bile podijeljene, a jedna, ona u “Srbobranu”, vrlo eksplicitna: “Prvo veče kao Otelo glas mu je bio zagušen od jada ljubomore, čisto je hroptao, a prirodno je krkljao kad je umirao. Scena gdje guši Dezdemonu izvađana je na otvorenoj pozornici, to je svakako prirodno, ali malo oštro djeluje na živce… Stanojevićeva kreacija Edipa izaziva istinsku samilost prema nesrećnom kralju. Jedno treba opaziti, Stanojevićeve geste nisu mnogobrojne i one redovno ne idu s glasom, kao da malo zakašnjavaju…”

 

* U Gračacu je, u 80. godini, umro poznati veleposjednik Trivun Mandić, brat mitropolita Mandića. U nekrologu se navodi da je “pokojnik bio valjan Srbin i čestit čovjek, viđen i poštovan u cijelom kraju. Otkad je počeo življi politički rad u Lici, on je odlučno stao u narodne redove i izdašno pomagao svaku političku akciju…”

 

* “…imućan, ugledan, mlad Srbin s godišnjim prihodom od 24.000 kruna, hoće da se ženi. Traži vanredno lijepu i razboritu, inteligentnu djevojku srednje visine, 16 do 18 godina staru, zdravog porekla i čiste prošlosti. Miraza ne mora imati. Posrednik dobiće pri venčanju 500 kruna nagrade…”, kaže se, uz ostalo, u oglasu “Srbobrana” pod šifrom M.K.

Đorđe Ličina