Gromoglasno ćutanje

Još jedna prođe godišnjica, a od tačke na ubistvo premijera Zorana Đinđića ništa. Istina, najavljeno je podizanje optužnice protiv osmorice pripadnika Jedinice za specijalne operacije (JSO), ali ne i Vojislava Koštunice i Ace Tomića, tadašnjeg predsednika, odnosno šefa Vojno-bezbednosne službe. Štaviše, nisu ni saslušani, a po svemu sudeći, neće ni biti u skorije vreme.

U politici je sve dozvoljeno, pa tako i upregnuće Đinđića za potrebe predizborne kampanje, koja ove godine i zvanično počinje dan nakon obeležavanja devete godišnjice ubistva. Teško da je ijedna godišnjica, osim one prve, imala toliko medijske pažnje kao ova.

Od rane zore 12. marta smenjivali su se događaji, prvo u Aleji velikana, zatim ispred zgrade Vlade Srbije gde je Đinđić ubijen, šetali su i omladinci DS-a, besedilo se u Đinđićevu čast, utrkivalo u dokazivanju ko je bio Đinđiću bliži, a tu i tamo su kao odjek dopirale reči Ivice Dačića: “Drago mi je što je predizborno obećanje DOS-a iz 2000. o približavanju EU-u ispunjeno kada je SPS na vlasti.”

Nemoguće je sagledati ove manifestacije u čast Đinđića bez podsećanja na deklaraciju o pomirenju DS-a i SPS-a, bez podsećanja da će politička pozadina ubistva premijera još dugo, barem zvanično, ostati nerazjašnjena, uz sav trud majke Zorana Đinđića Mile Đinđić i advokata Srđe Popovića. A upravo to bi trebalo da bude najbolji dokaz privrženosti ideji Zorana Đinđića.

Možda je najbolja slika odnosa elita naspram Đinđića odnos medija i države naspram njegove majke, koja je već bila prozivana u kampanjama. Setimo se samo Dejana Mihajlova, Koštuničinog omladinca, šefa DSS-ovog izbornog štaba i generalnog sekretara na predsedničkim izborima, koji je tvrdio da ta nesrećna žena zna ko su nalogodavci, pa se kasnije prao time da je to samo koristio u kampanji.

Danas je Mila Đinđić nepoželjna na skupovima “državnog karaktera”, jer se usudila da traži od države da do kraja razjasni ubistvo njenog sina, danas je Mila Đinđić tek sporadično ispraćena u Aleji velikana.

Iskren odnos naspram Mile i Zorana Đinđića viđen je u Pančevu gde su malobrojni Pančevci, okupljeni oko Građanske akcije, odali poštu ubijenom premijeru otkrivajući spomen-ploču svega kojih stotinu metara dalje od mesta gde su isto to uradili i za Srđana Aleksića. Bez pompe, bez velikih izjava. Samo bol i čvrst stav, baš onakav kakav je Zoran Đinđić često zauzimao.