Bolni rezovi ili intervencija države?

Tokom 2012. godine BDP je u Srbiji u odnosu na prethodnu godinu pao za daljnja dva posto, budžetski deficit iznosi oko dvije milijarde evra i prešao je šest posto, a dug države popeo se na 17,5 milijardi evra i prešao je 60 posto BDP-a, probivši zakonski limit od 55 procenata. Nezaposlenost je prešla 25 posto, a inflacija dohvatila čitavih 13 posto. Prosječna neto zarada u Srbiji je na samom repu u regionu i kreće se oko 350 evra mjesečno.

Srbija je, nakon izbora u maju 2012. godine, dobila novu vladu u kojoj je jedina promjena to što je Demokratska stranka ispala iz igre, a stožerna stranka vlasti postala Srpska napredna stranka, koju danas vodi Aleksandar Vučić. Svi prethodni DS-ovi partneri postali su partneri SNS-a.

Srbija danas ima oko 1.850.000 zaposlenih. U javnim službama, koje se finansiraju iz budžeta, zaposleno je oko 470.000 ljudi, a u tzv. realnom sektoru manje od 1.400.000.

Budžet stvarno puni oko 1.400.000 zaposlenih. Oko 50.000 građana je formalno zaposleno i ne prima plate. Ostaje 1.350.000 onih koji pune budžet porezima na rad. U državnim i društvenim preduzećima oko 320.000, kod preduzetnika oko 430.000 i u privatnim privrednim društvima još 600.000. Taj broj se smanjuje uslijed potpuno nerazumnog poreskog sistema.

Sve firme u Srbiji, a njih je oko 100.000, plaćaju porez na profit. Godišnje oko 0,3 milijarde evra. Svi koji posjeduju ili prodaju nekretnine plaćaju porez na imovinu i porez na prijenos apsolutnih prava. Godišnje oko 0,2 milijarde evra.

Na poljoprivrednim gazdinstvima dodatno je zaposleno 400.000 ljudi. Oni su u sivoj zoni, ne plaćaju poreze i doprinose. Posljedično, nemaju zdravstveno ni penziono osiguranje. Od poreza plaćaju PDV, kao i svi ostali građani, uz uslov da ne kupuju na crno.

Budžet se troši ovako: na penzije ide oko četiri milijarde evra godišnje, s tim što je broj penzionera premašio 1,6 miliona. Za zaposlene, njih 470.000, ide oko 3,5 milijarde evra, za javne nabavke oko 2,2, socijalne intervencije oko 1,6, subvencije oko 0,7 i na kamate oko 0,5 milijardi evra.

Aktuelnu ekonomsku situaciju za “Novosti” su prokomentarisala dvojica mladih ekonomista, Aleksandar Stevanović i Goran Nikolić.

Aleksandar Stevanović, konsultant i ekonomski analitičar, smatra da su Srbiji neophodne brze i temeljite ekonomske reforme iz tri ključna razloga.

– Zato što je Srbija visoko korumpirana zemlja, što vlasnička prava nisu na standardnom nivou i što je državna potrošnja koja prelazi 55 posto BDP-a nenormalno visoka – kaže Stevanović.

On smatra da je neophodno proširiti finansijske slobode, dodatno uticati na slobodu trgovine i tržište rada. Smatra da su nužne fiskalne i monetarne reforme, pa i uvođenje valutnog odbora, te ulazak Srbije u sistem evra, jer su Srbija i Ukrajina zemlje sa najlošijom valutom, a otuda dolazi obilje problema i neodgovornost. Po njemu, Srbija bi morala pod hitno mijenjati zakon o radu, jer je sadašnji jako loš i sprečava fleksibilnost radne snage. Što se tiče projektovane stope rasta od 2,5 posto u 2013, kaže da ju je moguće dostići, ali smatra da bi za Srbiju bilo sasvim razumno da ta stopa ide i do sedam posto, ali ona ne može doseći tu razinu zbog sistemskih nedostataka. Bez takve stope rasta Srbija nije prosperitetna zemlja.

Stevanović misli da je neophodno što prije napraviti reformu ključnih sektora, koji troše oko osamdeset posto budžeta. To su: penzioni sistem, zdravstvo, prosvjeta i javna preduzeća.

U skladu sa svojim liberalnim uvjerenjima, zalaže se za što manje miješanja države u ekonomsku utakmicu i naročito je kritičan prema pokušajima aktuelne Vlade i ministra finansija i privrede Mlađana Dinkića da arbitriraju, subvencionišu i kroz sumnjive aranžmane dovode investitore s egzotičnih destinacija.

Isto tako, kaže da je neophodna “giljotina propisa” jer je stepen administriranja nepodnošljiv i velika kočnica za potencijalne investitore. Istovremeno, to je značajan izvor korupcije. Procjenjuje da se aktuelna Vlada od prethodne ne razlikuje u vođenju ekonomske politike i da je to kontinuitet loše stvarnosti koju smo već gledali. Po njegovim riječima, “korumpirani DS samo je zamijenjen nešto manje korumpiranim SNS-om”.

Goran Nikolić, ekonomski analitičar iz beogradskog Instituta za evropske studije, smatra da je do pada BDP-a u 2012. došlo isključivo zbog izuzetno loše godine u poljoprivredi i da je u 2013. dovoljno da godina bude na prosječnom nivou, pa da se ostvari projektovani rast od 2,5 posto. Za razliku od Stevanovića, Nikolić se zalaže za intervencije države u privredu i nema ništa protiv toga da ona pomaže privatna preduzeća, uzimajući udio u vlasništvu, jer se tako čuvaju radna mjesta. Misli da najavljene intervencije u tom smislu nisu velike i da bi trebale biti veće, jer je to praksa i u mnogim zapadnim ekonomijama. I Nikolić misli da su neophodne strukturne reforme i liberalizacija, jer bi to podstaklo domaće firme da efikasnije posluju. Međutim, iskazuje rezerve oko radikalnih poteza, pošto rezultati ne dolaze brzo, a srpsko je društvo jako osjetljivo. Ipak, kako kaže, na tržištu rada trebalo bi poduzeti mjere za većom fleksibilnošću, što vlast iz populističkih razloga ne želi.

Nikolić smatra da bi trebalo pokušati sačuvati 50.000 radnih mjesta u 175 preduzeća u restrukturiranju, uz potpunu državnu intervenciju.