Sezona slobodne manipulacije Andrićem

Ne radi se ovde više o Andriću već o onome što je iza njega ostalo i što sada, dvadeset godina nakon jugoslovenskog sloma, dobiva posve novi izgled u leksikografskim i akademskim preradama. Jednog dana, neko bi s pravom mogao postaviti pitanje da li to što nam nacionalne akademske zajednice reprezentuju u svojim publikacijama zaista ima veze s piscem koji se zvao Ivo Andrić.

Put transformacije ima svoju povest. Odmah nakon Drugog svetskog rata, Andrić je nastavio sa književnim i političkim radom, uključivši se u nove društvene tokove. Leksikografske odrednice o njegovom životu i radu ispunjavale su sve enciklopedije i leksikone pisaca. U “Enciklopediji Jugoslavije” iz 1955. godine, Andrić dobiva odrednicu od četiri stupca koju je za tu priliku napisao Milan Bogdanović, njegov predratni interpretator. Osnovni ton ovog enciklopedijskog teksta, koji predstavlja Andrića kao pripovedača i romanopisca, obeležen je nastojanjem da se delo autora situira u bosanskoj pripovednoj tradiciji, gde se Andrić, po Bogdanovićevim rečima, u književnom smislu osećao “kao kod kuće”. Trideset godina kasnije, odrednicu o Andriću na sedamnaest stubaca u “Enciklopediji Jugoslavije” (ćirilično izdanje) napisao je Jovan Delić. Pisac je u ovom tekstu predstavljen kao književnik i diplomata, i u skladu sa tim, detaljno je razrađen njegov put, od angažmana u Mladoj Bosni, preko brojnih poratnih aktivnosti pri Ministarstvu spoljnih poslova Kraljevine Jugoslavije, do kraja života. Interpretativni fon je sa Bosne pomeren ka jugoslovenskom okviru, sa posebnim akcentom na Andrićevim književnim vezama sa Srpskim književnim glasnikom, Srpskom književnom zadrugom, SANU i, što je još važnije, povučena je demarkaciona linija sa hrvatskom književnošću, koju je Delić istakao podsećanjem na jedno Andrićevo pismo Mihovilu Kombolu, kojim je odbio da uđe u “Antologiju novije hrvatske lirike”.

Liturgija u Domu vojske

Ova Delićeva odrednica je u donekle prerađenom obliku preštampana u “Srpskoj enciklopediji”, čiji je prvi tom izašao 2010. godine u izdanju Matice srpske, SANU i Zavoda za udžbenike. Delićeva odrednica o Ivi Andriću doživela je još jedno izdanje, u “Enciklopediji srpskog naroda” koja je objavljena 2008, a čiji je urednik bio istoričar nacionalističke provenijencije Radoš Ljušić. Za ovo izdanje, odrednica je skraćena bar deset puta, ali je zato osnovni podatak o piscu proširen za jedan član. Andrić je, dakle, ne samo književnik i diplomata, već i član SANU. “Svoju poetiku povezuje sa nar. poezijom, mitom, Njegošem i Vukom…”, potcrtao je Delić, lišavajući ga svih poetičkih uticaja književne kulture Istoka i Zapada bez kojih Andrić ne bi bio moguć kao pisac.

Postoji jedan klip koji se može videti na YouTubeu, u kom Rajko Petrov Nogo i Momo Kapor uz čašicu definišu suštinu svog rada. Prema toj definiciji, mesto na koje oni dođu pretvaraju u crkvu i obratno – crkvu u kafanu. Momo je otišao, ali Rajko Petrov je nastavio da razvija taj princip. Nedavno je u Domu vojske promovisana summa andrićologika Jovana Delića pod naslovom “Ivo Andrić – most i žrtva” (izdanje Pravoslavne reči iz Novog Sada). Bilo je krajnje vreme da, nakon enciklopedijskog iskustva, ovaj sveobuhvatni ekspert za Vuka, nadrealizam, Pavića, Kiša i Noga konačno dovrši svoju sintezu o Andriću. Na promociji su “besedili” pomenuti Nogo, Matija Bećković i Dragan Hamović. Opšti je utisak liturgijske atmosfere, i po diskursu i po odnosu prema oboženom Andriću. Dok su pesnici ostali na razni glagoljanja o tome kako je od Ivana Ivo nastanuo, Dragan Hamović je svojom celomudrenom terminologijom objasnio kako je Delić ovom monografijom “priložio svoje zrno opštem gumnu“. Svakako je mislio na neke božje mlinove u kojima se melju nacionalne veličine. Delić se potom osvrnuo na geslo kojim se Andrić rukovodio, tj. na Njegošev kategorički imperativ “Neka bude što biti ne može”, zbog čega se naš pisac “uzdigao iznad miliona, časno proživeo iskušenja istorije i preselio se u večnost, dok je sveta i veka”. Amin.

Andrić, Srbin najvažniji

Najnovija leksikografska odrednica o Andriću, međutim, objavljena je u okviru projekta beogradskog dnevnog lista “Pres” “Najvažniji Srbi 20. veka”, koji podrazumeva kontinuirano objavljivanje podlistaka sa enciklopedijskim jedinicama tokom narednog perioda. Odrednica o Andriću objavljena je 12. novembra 2011. i prema strukturi i reprezentaciji njegovog života i rada, predstavlja vrhunac operacije na prošlosti i njenog reorganizovanja u skladu sa dnevno-političkim potrebama. Odrednica je složena i ima nekoliko segmenata različite fakture: biografska beleška koja se zasniva pre svega na pregledu Andrićevog diplomatskog rada, hronologija njegovog života, zanimljivosti o Ivi Andriću, odlomak iz romana “Na Drini ćuprija” (scena: danak u krvi), kao i deo “drugi o Andriću” gde se nalazi citat iz Deretićeve “Istorije srpske književnosti”, kao i rečenica koju je izgovorio dr Anders Esterling prilikom uručenja Nobelove nagrade Andriću. Autor odrednice, novinar Stanko Stamenković, bez akademske suspregnutosti Andrića karakteriše kao “velikog Srbina, pisca i diplomatu”, kome je 1939. godina bila važna po tome što je kao diplomata upoznao Adolfa Hitlera ili pak objašnjava kako mu “u Zagrebu nije bilo sasvim udobno, zbog čega je diplomatsku karijeru počeo u Beogradu”. Od “zanimljivosti”, tu su podaci o Andrićevom masonstvu, vezi sa Krklecovom ženom kao i podatak o njegovom referatu “O arbanaškom pitanju” iz 1939. Ovo poslednje je svakako presudno bitan podatak u danima balvan-revolucije na severu Kosova. O Andrićevom književnom radu gotovo da nema ni traga, jer se odlomak iz romana u ovakvom kontekstu više ne tretira kao literatura već kao politički instrument. Svakako je indikativna i slika korica ovog projekta, koju “Pres” redovno objavljuje: Na njoj su stilizovane slike iz srpskog panteona: Andrića, Kusturice, Nikole Pašića, Živojina Mišića, Radomira Putnika, patrijarha Pavla, Isidore Sekulić i Nikole Tesle.

Možda se na kraju ispostavi da je Andrić zapravo to tajno oružje, lako za rukovanje i potencijalno široke primene u svakoj turbulentnoj istorijskoj situaciji.