Odlazak etnologinje vedra duha

Dva dana nakon svog rođendana, 26. novembra u bolnici u Zagrebu umrla je Aleksandra-Sanja Lazarević, svjetski poznata etnologinja. Bavila se etnologijom, etnološkom i folklornim nasljeđem izvanevropskih zemalja i muzejskom pedagogijom.

Rođena je 1921. u Podgorici, a u Zagrebu je 1941. maturirala, diplomirala etnologiju 1952. na Filozofskom fakultetu i doktorirala 1978. na temu “Geografska i etnološka istraživanja braće Seljan u Etiopiji i zemljama Južne Amerike”. Od 1949. do 1952. bila je zaposlena kao kustosica u Muzeju Srba u Hrvatskoj, a od 1952. radila je u Etnografskom muzeju u Zagrebu kao muzejska pedagoginja, da bi 1965. preuzela osnivanje i vođenje Odsjeka za izvanevropske kulture.

Sanja Lazarević autorica je izvanrednog stalnog postava izvanevropskih zemalja u Etnografskom muzeju u Zagrebu, a sredila je i cjelokupnu arhivu braće Seljan. Bila je aktivna članica stručnih i međunarodnih udruženja, a za svoj rad nagrađena je brojnim priznanjima. Njena bibliografija obuhvaća više od 135 bibliografskih jedinica, u kojima je sadržan njen značajan stručni i znanstveni opus.

Jedan od onih koji za nju imaju samo lijepe riječi je dugogodišnji aktivist SKD “Prosvjete” Branislav Ćelap.

– Sanja i ja bili smo vršnjaci. Tokom devedesetih odmah se uključila u rad “Prosvjete”, za čiji je list do pred koju godinu redovno pisala, a održala je i više predavanja i izložbi – sjeća se Ćelap.

– Sanja je do samog kraja bila draga, otvorena i profinjena osoba – priča Milena Žganjer.

– Sjećamo se kad je radila kao kustosica u muzeju i kad smo je kao klinci dočekivali. Uvijek je došla s nekom novom pričom; zapravo je bila kao neka knjiga: stalno nova zgoda, nova priča, novi vic… Bila je žena puna života, pa je i dva dana prije smrti sva vesela u bolnici proslavila rođendan – kaže Milena Žganjer.