Implicitna polemika s velikim uzorom

J. J. Abrams, (su)kreator popularnih TV serija “Felicity”, “Alias” i “Izgubljeni”, dobio je u dobi od 45 godina priliku režirati prvi kino-film prema vlastitom izvornom scenariju. Naime, prethodna dva, “Nemoguća misija III” i “Zvjezdane staze”, bili su izdanci uhodanih serijala na kojima je angažiran kao daroviti najamnik, a kako su oba rezultirala dobrom zaradom, Abrams je, uz producentsku potporu Stevena Spielberga, dobio zeleno svjetlo za autorski

kino-projekt koji je kritika unisono prepoznala kao posvetu samom Spielbergu.

O “Super 8” se tako piše kao o mješavini “E.T.-a” i “Bliskih susreta treće vrste”, pronalazi se velika srodnost u svjetonazoru i kreativnim rješenjima dvojice autora, što je jednog kritičara čak nagnalo da Abramsa proglasi plagijatorom.

Pubertetska ljubav

Međutim, situacija je ipak malo složenija. Da, svijet Abramsova filma po općem je ugođaju nalik svjetovima dvaju glasovitih Spielbergovih SF-ova, njegov generalni svjetonazor afirmativan je prema tradicionalnim vrijednostima kao što je slučaj i sa Spielbergovim radovima, “Super 8” blisko se dodiruje s “E.T.-om” u prikazu vojske kao beskrupulozne sile otuđene od društva, a kao poveznica se može dodati i motiv efektivno odsutnog oca, ali Abrams ipak bitno progovara o nečemu o čemu njegov uzor Spielberg nije progovarao nikada: o pubertetskoj ljubav i pubertetskoj umjetničkoj kreaciji, stvarnim okosnicama svoga filma.

Za razliku od Spielbergove djece iz “E.T.-a”, Abrams kao junake svog uratka postavlja adolescente u dobi od 12-13 godina i to adolescente koji snimaju amaterski film o zombijima na superosmici, omiljenom formatu slikopisnih entuzijasta sedamdesetih, na čijem se kraju radnja filma zbiva (usput rečeno, superosmicu kao navodnu posvetu Spielbergu i njegovoj generaciji također treba uzeti s rezervom, jer je Spielbergov naraštaj svoje prve filmske korake činio na standardnoj osmici, a naprednija superosmica predstavljala je vrata u filmski svijet za kasnije generacije, uključujući i Abramsovu).

Motiv amaterskog filmotvorstva postavljen je kao okvir filma – on omogućuje ljubavno prepoznavanje dvoje protagonista, maskera zombi-filmića Joea i njegove glavne glumice Alice te svjedočenje željezničkoj nesreći koja mlade junake uvlači iz drame kao žanrovskog polazišta u hororski SF zaplet, a s njim, amaterskim djelcem kao gotovim proizvodom, filmom u filmu postavljenim u odjavnu špicu, “Super 8” i završava.

Nadmašio mentora

Motiv, pak, probuđene ljubavi između dvoje mladih pubertetskog uzrasta stvarna je jezgra filma, koja je u prostoru koji joj je dan na raspolaganje (nažalost, morala ga je podijeliti s “atraktivnom” pričom o zatočenom alienu kojeg su ljudi učinili okrutnim, a on se samo želi vratiti na svoj planet) odrađena gotovo besprijekorno, zahvaljujući podjednako autoru koji svoje protagoniste tretira s dostatnom ozbiljnošću (alarmantno nedostajućom ogromnoj većini onih koji se prihvate tematizirati pubertetski svijet) i sjajnim mladim glumcima Joelu Countryju i Elle Fanning.

Abrams s iznimnom autentičnošću prikazuje začetak i razvoj pubertetskog ljubavnog odnosa koji je pravi tour de force filma, što ne samo da nije posudio od Spielberga, nego upravo suprotno – to predstavlja implicitnu polemiku s velikim uzorom. Suvereno se baveći erotskim kao suštinom, on je već sad, barem na temeljnoj razini, nadmašio svog mentora, a što se više bude udaljavao od njega, to su veće šanse da postane kreativno značajno ime suvremene holivudske kinematografije.